Column

31-12 2024

Hoe zou de wereld eruit zien als jij er nooit geweest was? Interessante overdenking nietwaar.

Ik daag je uit dit eens serieus te overdenken. Deze vraag kwam bij me op door de film: It’s a wonderful life,  een Amerikaanse film uit 1946:

George Bailey staat op kerstavond 1945 op het punt een einde aan zijn leven te maken. De gebeden van zijn familie en vrienden bereiken de hemel, waar beschermengel tweede klas Clarence  de opdracht krijgt om George te redden.

Clarence krijgt flashbacks te zien van het leven van George. Zijn leven loopt anders dan gepland en telkens als er ruimte voor hem of zijn gezin lijkt gebeurt er weer wat dat opoffering vraagt. Als op die bewuste kerstavond zijn warrige oom geld zoek maakt en een bankonderzoeker bedrijfsgegevens komt onderzoeken, heeft George een hekel aan de offers die hij heeft gebracht. Hij doet een beroep op zijn concurrent voor een lening en biedt zijn schamele levensverzekering als onderpand aan. Deze spot dat George dood meer waard is dan levend en weigert te helpen.

Voordat George echter kan springen, duikt Clarence op. Wanneer George wenst dat hij nooit geboren was, laat Clarence George een alternatieve tijdlijn zien waarin hij nooit heeft bestaan. 

Om te weten hoe die tijdlijn eruit ziet én hoe de film eindigt raad ik je aan de film te gaan bekijken.

Bij de vraag wat jij aan de wereld bijgedragen hebt  denk je al snel aan (klein)kinderen en relaties die er niet geweest zouden zijn zonder jou. Zoals IK er niet geweest zou zijn als mijn ouders in het jaar dat deze film uitkwam niet in het huwelijksbootje waren gestapt. Ik vraag je echter eens na te gaan waar jij in je omgeving  invloed op hebt gehad. Soms weten we dat niet eens bewust. Zo ook in deze film: Clarence laat George alle levens zien die hij heeft aangeraakt en hoe de wereld eruit zou zien als hij niet had bestaan. 

Meestal gebeurt dit bij een overdenking over het leven bij een begrafenis. Ik geef in mijn praktijk regelmatig de opdracht om je eigen grafrede te schrijven. Op die manier  heb je scherp hoe je graag herinnert wilt worden en is dat voor het hier-en-nu een richtlijn om je leven in te richten. Dan nu een ‘opdracht’ erbij: bedenk eens hoe jij nu al een positief stempel op je omgeving hebt gedrukt. Toen ik er bewust bij stil ging staan werd ik blij.  En voor allen die denken dat ik opeens aan grootheidswaan lijd lees dan Efeziërs 2:10. 

We hebben een geweldig voorbeeld en zijn geschapen naar Zijn beeld.

Ik wens je een gezegend 2025 waarbij jij tot zegen mag zijn voor velen om je heen.   

14-10 2024

De reden dat ik gebruik maak van sociale media is in eerste instantie om zo contact te blijven onderhouden met mensen die ik niet zo vaak zie of spreek. Ik vind het leuk om grote of kleine life events van mensen te volgen. 

Een andere reden is om te lezen wat er allemaal in de wereld gebeurt en wat anderen daar dan weer van vinden of wat ze dat doet. En, eerlijk is eerlijk, ik zit ook op sociale media om mezelf als coach te profileren.  

Toch heb ik nog altijd een haat-liefde verhouding met sociale media. De voordelen zoals hierboven beschreven vallen onder de categorie ‘liefde’ . De nadelen wogen tot voor kort niet op tegen de voordelen. Nadelen als: jezelf vergelijken, FOMO gevoelens, beïnvloeding en jalousie. Zelf ben ik (denk- en hoop ik) daar niet zo gevoelig voor. Maar goed ik wéét dat dit met name bij jongeren en jongvolwassenen wél speelt. En ben ik dan niet mede verantwoordelijk door gebruik te blijven maken van deze platforms? Toch heb ik pas geleden een besluit genomen in mijn sociale media gedrag: Ik heb X verlaten want dat vind ik absoluut onder de categorie ‘haat’ vallen. Wat mensen over elkaar twitteren (of is het nu x-en?)  en de wereld in sturen is vaak zo giftig dat het onze samenleving aantast. Ik heb besloten hier een groot kruis door te zetten en heb dit medium verlaten. 

Voor het kenbaar maken van dit besluit gebruik ik sociale media… dat dan weer wel.  Maar goed, dit gaat dan ook allen om mijn besluit en ik maak hier niemand tot zondebok of wens er niemand mee het land uit. 

Sterker nog want dit is een uitnodiging aan een ieder die onzeker, FOMO of misschien zelfs faalangstig door sociale media wordt. Want dat ik jou daar goed in kan coachen weet ik zeker. En dat noem je dan weer profileren en daarom zit ik oa ook op sociale media. 

09-05 2024

Het herdenken van de WOII is weer achter de rug. Op TV in de krant en op sociale media was er weer volop aandacht voor. In dat kader had de Stichting Vrienden van synagoge Amersfoort  Bart Wallet, hoogleraar Joodse studies UvA, uitgenodigd voor een lezing. Zijn verhaal over de geschiedenis van ons herdenken op 4 mei en het dagboek van de joodse onderduikster  Carry Ulreich was indrukwekkend, leerzaam en helder. Maar het verhaal ná zijn lezing heeft me gegrepen! Dat was het verhaal van een joodse man hier-en-nu. Die vertelde dat hij uitgescholden en lastig gevallen wordt in déze tijd in onze stad. De (Amersfoortse)  joodse gemeenschap lijdt onder toegenomen antisemitisme. Ik voelde zijn angst en zorgen. 

In 1990 heb ik een liefdesbrief in ons huis gevonden. Daar is een documentaire van gemaakt. Vandaag heb ik die documentaire aan onze kleindochter laten zien. De briefschrijver was de toenmalig rabbijn van Amersfoort. Hij en zijn vrouw werden verraden in de onderduik en vervolgens vermoord in Auschwitz. Hun dochter overleeft de oorlog en in de documentaire vertelt ze haar verhaal. Ze eindigt met de zin: ‘Ik bid elke dag dat mijn kinderen en hun kinderen nooit hoeven mee te maken wat ik meegemaakt heb’.   En dan die joodse man afgelopen woensdag. Wat ben ik blij dat de dochter uit de documentaire dit niet hoeft mee te maken. Maar haar (achter-klein)kinderen dus wel. Niet meer veilig over straat kunnen! Uitgescholden worden. Bespuugd worden. Ik schrijf bewust géén politieke column en blijf weg van oordeel. Ik schrijf dit omdat we, als we boeken lezen en films kijken over '40-'45, maar anno 2024 het ons onverschillig laat dat joden in onze winkels lastig worden gevallen en met angst over straat gaan we er niets van geleerd hebben! 

Ik roep jullie op: laat dat niet (weer) gebeuren! Op de vraag wat wij kunnen doen aan de joodse aanwezige woensdag was zijn antwoord: 'Neem het voor ons op als je ziet dat we in de winkel of op straat lastig gevallen worden en vraag hoe het met ons gaat'. 

Laten we dat doen!

18-03 2024

Vanmorgen liet ik onze hond uit en kwam een bekende tegen. Een bijzondere man die zich aan weinig sociale regels gelegen laat liggen. Daardoor komt hij regelmatig in conflict met zijn omgeving. We verdragen elkaar want ik kan soms jaloers zijn op zijn totaal-zijn-eigen-gang- gaan en soms verdragen we elkaar niet omdat hij mijn grenzen niet erkent. Het maakt hem wel ‘puur’ want als je je totaal ontdoet van (bijna) alle sociale regels zie je de mens zoals deze is. Tijdens deze ontmoeting sloot zich nog een bekende aan. 

We hadden het over de zondag. Beiden waren de dag ervoor naar de kerk geweest. Ik niet vanwege een griepje. Toen greep de bijzondere man naar zijn portemonnee, deed het ritsje open en viste er een ouweltje uit. ‘We hadden gisteren brood in de kerk’.  Zijn Nederlands is te ontoereikend om te zeggen dat er in die dienst avondmaal in zijn kerk was maar wij beiden begrepen hem direct. Hij brak het ouweltje en gaf ons beiden een stukje. ‘Het lichaam van Christus’ sprak een van ons en we namen alle drie een stukje van het gebroken ouweltje.  Een avondmaal op maandagmorgen in het park. Drie gelovigen die elkaar ontmoeten en door Christus verbonden werden. 

Dit zou in een kerkelijke gemeente totaal ondenkbaar zijn. In menig protestantse kerk is er maar vier keer per jaar avondmaal en er is soms zelfs een ‘week van voorbereiding’ en tafelwachters aan de tafel die er voor moeten zorgen dat alles ordentelijk verloopt. En binnen de Rooms Katholieke kerk is een hostie niet iets om op straat uit te delen.  Nou ‘ordentelijk’ verliep het vanmorgen dus niet echt en er was geen voorbereiding. Behalve dan dat we op elk moment voorbereid moeten zijn om onze Heer te ontmoeten! En vanuit dat verlangen leef ik, mijn Heer ontmoeten. Eens zal ik dat doen van aangezicht tot Aangezicht. En in dit leven geeft Hij mij ontmoetingen zoals vanmorgen waarbij ik ervaar dat Hij mensen aan elkaar verbindt die samen een hemels moment mogen beleven om zo Zijn dood te herdenken. 

In mijn praktijk werk ik met het herkennen van scrips. Scrips zijn aangeleerde overtuigingen die je dingen laat doen of juist niet laat doen zodat we ons sociaal geaccepteerd voelen. En geloof me, hier zijn we de hele dag mee bezig! 

Behalve dus die bekende die ik vanmorgen tegenkwam. Door niet de hele dag na te denken wat anderen van ons vinden kunnen we zomaar ineens Christus ontmoeten. We namen afscheid van elkaar door elkaar een gezegende dag toe te wensen. 

Ook ik wens jou een gezegende dag toe!

06-02 2024

Ik ben bezig mijn stamboom uit te zoeken. Zo ben ik gestuit op verhalen van ridders maar ook van kruisvaarders. Op (jawel, kijk maar uit) een moordenaar en een heilige. Het werkt verslavend om zo in je geschiedenis te duiken. Van menigeen zoek ik dan ook achtergronden uit en probeer ik een reconstructie van hun leven te maken. Zo loop ik de ene dag te dwalen door een landhuis om de andere dag in de kolonie III ‘Willemsoord’ te belanden als weeskind. 

Tijdens die zoektocht zoek ik steeds stukjes van herkenning naar mezelf. Het is mijn voorgeslacht, ik heb ook hun genen. Wat zegt hun handel en wandel over mij? 

Dichter bij deze eeuw spelen er de 2e wereldoorlog verhalen. Ik hoor trotse verhalen van mensen die vertellen over verzetsdaden gepleegd door hun voorgeslacht maar ook schaamte verhalen van mensen die vertellen van hun collaborerende voorgeslacht. Dat beide kanten van die verhalen, uit die tijd en de toen heersende cultuur, op jou als nakomeling invloed heeft kan iedereen zich voorstellen. Al was het alleen maar dat je óf heel trots bent of je rot schaamt en het aan niemand durft te vertellen.

Om het nog dichter bij het hier en nu te halen; er zijn mensen die die lijden door de slechte daden van hun vader of moeder en zich bijna dagelijks afvragen of zij dat óók in zich hebben. Of zij óók tot die daden in staat zijn. Want tja, de appel valt niet ver van de boom.

En hoe vaak heb jij zelf niet in je leven gehoord ‘Je lijkt precies op …, want die kon dat ook zo goed’ of ‘Dat is een akelig trekje en dat heb je van…’.  

Zowel je genen als je omgeving maken tot wie je bent. De  Nature-Nurture discussie. 

Als christen voeg ik er daar graag een element aan toe: creature! 

Dan wordt het dus Natuur-Cultuur-Creatuur.

Natuurlijk maakt het uit met welke genen je geboren wordt. En natuurlijk maakt het uit in welke omgeving je je opvoeding geniet en nu leeft. Het heeft invloed op jou. Soms in je voordeel soms in je nadeel. Maar dat is niet wie jij bent!

Ooit greep mijn vader een knulletje vriendschappelijk in zijn nek en vroeg vriendelijk: ‘En van wie ben jij er één?’ Het mannetje keek op en toen bleek dat mijn vader zijn bloedeigen neefje in de nek gegrepen had. 

Als ik zo in mijn nek gegrepen word kan ik antwoorden: ‘van mijn Hemelse Vader die in al Zijn wijsheid mij in deze omgeving en met dit genen-pakket op de wereld heeft gezet’.

Ik ben geen logisch product van cultuur en natuur maar ik ben een geliefd kind van mijn Vader dat bij Hem om wijsheid en bescherming vraagt over mijn daden.

En, van Wie ben jij er één? 

10 januari 2018

Lieve millennials,

Er is inmiddels genoeg over jullie geschreven. Ik wil dan ook niet óver jullie schrijven, maar áán jullie schrijven. Ik hoop van harte dat ik jullie met deze column bereik, want ik voel me een beetje schuldig en ik hoop dat ik jullie een ander perspectief mag bieden.

Ik ben moeder van vier millennials en in de tijd dat jullie gevormd werden heb ik twaalf jaar aan sommigen van jullie onderwijs gegeven. Wat heb ik niet gezien en wat heb ik fout gedaan dat jullie denken dat jullie falen als iets niet lukt? 

Een van jullie zegt het als volgt in een serie van EenVandaag:  

‘’Als je maar hard genoeg werkt kun je alles worden wat je wilt, wat wij horen is: je moet alles kunnen, je moet alles zijn en je moet alles doen. Op het moment dat je niet aan al die verwachtingen kunt voldoen, vanuit de maatschappij,  je ouders, je vrienden om je heen, dan heb je het gevoel dat je aan het falen bent en dan zoek je dat faalaspect, die oorzaak bij jezelf, want dan heb jij gefaald! Want alles is mogelijk, dus als het niet lukt is het je eigen schuld”. 

(https://eenvandaag.avrotros.nl/millennials/)

Ik vraag me af wat er is misgegaan waardoor jullie de overtuiging hebben dat elke keuze die gemaakt wordt, niet gemaakt wordt omtrent het NU, maar allemaal om het uiteindelijke doel; zo hoog mogelijk op de carrière ladder terecht komen.

Geen wonder dat de meerderheid van jullie stress ervaart.

Ik ging het navragen bij een van mijn kinderen, hoe zij hier tegenaan kijkt. Ze bevestigde het beeld dat jullie schetsen en kwam met voorbeelden die erg lijken op wat jullie mij al lieten weten.  Ik ben daar erg van geschrokken en vertwijfeld vroeg ik of een opvoeding, die naar mijn beleving een ander geluid heeft laten horen, dan niet zwaarder woog dan de druk van de maatschappij? Nee dus.

Een hoogleraar Arbeidsmarkt zei in dezelfde serie: “ze moeten nog 50 jaar werken en vallen nu al uit. Dan wordt de weg naar pensioen heel lang. Je moet zuinig zijn op de jongeren die je hebt.”

Ik wil graag zuinig zijn op jullie. Niet omdat jullie dan zo lang mogelijk ‘productief’ zijn, maar omdat ik jullie het van harte gun om gelukkig te zijn, om niet faalangstig te zijn, om geen/minder stress te ervaren! Want het leven in het hier-en-nu is belangrijker of minstens net zo belangrijk als straks-en-later.

Hier alvast een tegengeluid op de druk die jullie vanuit de maatschappij ervaren:

Je bent NIET wat je bezit

Je bent NIET wat je presteert

Je bent NIET wat andere over je zeggen 

(uit: het leven van de geliefde, Henry Nouwen 2011) 

Mijn hulp aanbod: een coaching- en/of retraitetraject waarbij ik toezeg dat, omdat je een millennial bent, ik in overleg met jou die prijs rekenen die jij kunt betalen.

Tot horens!